مستاجرهای تازه ی ما : نیلوبلاگ

همیشه می دونم بعد از آبان، آذر هست و بعد از آذر، دی است، اما 15 سال است که اینجام و هنوز وقتی می خواهم مطمعن شوم اشتباه نمی کنم باید بشرم،  سپتمبر، نومبر، اکتبار!

این روزها هی منتظریم، چهار ماه است منتظریم، بتونیم قرارداد خونه رو ببندیم، فروشنده کارش نقص داشت و هنوز مشکلات دادگاهش حل نشده گذاشته بود واسه فروش، علافمون کرده.

باز شروع کردم به پیدا کردن دیزاین جدید و زیبا، برای آشپزخونه، اتاق خواب، حیاط خونه جدید. هنوز هم لذت می برم از ساختمون سازی و کار دیزان داخل منزل.

همچنان مشغول یاد گرفتن برای زندگی کردن هستم، حالا خیلی بهتر بلد شدم، از لحظه های کوچیک و کارهای ساده حض بردن. چقدر فکر می کنم که می تونستم یک بچه رو خوشحال و موفق بار بیارم، قوی و مهربون و عاشق خوبی، اما آیا دنیای این آدم های صدمه دیده و غمگین سزاوار همچو انسانی هست؟!

اگر فقط بتونیم ییزنس خودمون رو شروغ کنیم! 

برام، زندگی زیباست و در تعادل کامل با مرگ. یک زیبایی در این تعادل هست که حس لمس، ذن را بهم نزدیک می کنه. لمسش می کنم و لذت می برم. 

راستی جایی ننوشته بودم از طرح دایره ی هستی، که قصد داشتم قسمت کوچکیش را سبز کنم و باقیش تقریبا یا شیشه ای یا سیاه باشند, یعنی حالا که فکر می کنم از فرط سبز تیره بودن به سیاهی بزنه. اما بعد، با اندیشه ی بیشتر، احساس کردم نمی تونه دایره باشه صرفا، بیشتر دایره های بهم پیوسته ای می تونه باشه که در انتها همچو مارپیچی هستند، شاید انتهای مارپیچ به هم بپیونده، شاید هم از هر طرف باید رها شوند در فضای لایتناهی، این را هنوز به درستی درک نکردم، حتما باز هم در افکارم خواهد بود.

یک راستی دیگه، به شدت جدی تصمیم را گرفتم و اگر بخوام ادامه بدهم، تا دکترای روانشناسی قصد دارم پیش برم، خیلی جدی باهاش حال نمی کنم، چون می خوام تو دنیای خودم باشم، اما می دونم که اینبار دیگه خودشه، همون انتخاب های قدیم درست تر بودند. حالا دو سه راه جلوم است، یا مطب خودم، یا کار روی آتیسم، یا MFT. می دونم که موفقیت رو شاخش است. اما هنوز دنیای خودم را بیشتر لذتبخش می بینم. توو اون پول هست، ولی من هنوز آرامش تنهاییم را بیشتر می پسندم.

دیشب قبل از خواب با مارتی حرف زدیم، بحث حق انتخاب را براش مطرح کردم، مثل همیشه توو بحث های جدی، برای لحظاتی یا دقیقه ای داغ شد حرف ها و ن..